Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

.


‘’Πόσο μικρός είναι ο κόσμος;’’
Αυτή η φράση τόσο συχνά ακούγεται
Λέγετε
Και νιώθετε
Αλλά εγώ διαφωνώ
Δεν είναι ο κόσμος μικρός
Απλά εμείς βλέπουμε μόνο όταν θέλουμε.

'’Μου λείπεις’’
Αν ψάξεις στο κινητό δέκα ανθρώπων αυτή τη στιγμή
Το πρώτο μήνυμα που θα διαβάσεις είναι αυτό
Μου λείπεις..
Μου
Για ακόμα μια φορά βάζουμε σε δύο αθώες λέξεις μπροστά το εγώ μας
Και τις καταντάμε τόσο εγωιστικές

‘’Σαγαπώ΄΄
Λέξη αστραπή, την βλέπεις, την ακούς και τραντάζεσαι στον ρυθμό της
Την νιώθεις , την λες
Τι γίνετε όμως όταν δεν την εννοείς;
Χτίζεις ένα ψεύτικο κόσμο και σε λίγο τον γκρεμίζεις
Αφήνοντας κάποιον κάτω από τα ερείπια

’πόσο μικρός είναι ο κόσμος μου, μου λείπεις. σαγαπώ’’
Ο κόσμος μου είναι μικρός χωρίς εσένα.
Μου λείπεις γιατί λείπεις εσύ από την ζωή μας και τα σχέδια μας.
Σε αγαπάω γιατί μόνο εσύ κάνεις την καρδιά μου να χτυπά
τόσο αργά και τόσο γρήγορα ταυτόχρονα.
Και χωρίς εσένα όλα είναι πέτρινα, χωρίς ουσία και αίσθημα.
Ακίνητα και αόρατα.

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Κλαίγεσαι μικρή

pu kκλαίγεσαι μικρή
όλα μια πλαστικούρα είναι
σπάνε σε κάθε κούνημα
ανασαίνεις κοντά στο γυαλί
αφήνεις τα χνώτα σου
ζωγραφίζεις μια καρδιά
και το γυαλί ραγίζει σπάει
και μαζί του σπας και εσύ
αφού χαλάει την καρδιά σου
κωλόγυαλο

κλαίγεσαι μικρή
δεν έχεις που να πάς
σου λένε όλοι έλα σε μένα
σαν μάγισσες να σε δελεάσουν
να σε αρπάξουν να χαθείς
γάτες πονηρές
κάθε μέρα πασαρέλα στην ζωή
απλώνουν τα νύχια
αρπάζουν ότι διεκδικούν
και πετάνε τα κόκαλα
σα πληρωμένες πουτάνες

μα εσύ κλαίγεσαι μικρή
σε μια γέφυρα
φυσάς ξεφυσάς
σκας
φυλάς τα δάκρυα σου
αν τα αφήσεις
θα σε πνίξουν
κουράστηκα να με κουβαλάω
λέω να μετακομίσω
να χορέψω ταγκό με το χάρο..
εκείνη τη μέρα μικρή θα φορέσω το χαμόγελο σου :)

για τον κ.κρασά και ας μη βγάζει νόημα. Σας ευχαριστώ

Ένα φτηνό παιχνίδι


Θέλεις πάντα αυτό που δεν μπορείς να έχεις
Σαν μια απάτη του ονείρου τριγυρνάς στα συντρίμμια μιας πραγματικότητας
Ενός κόσμου ασυμβίβαστου
Μιας ζωής που πεθαίνει στο συναίσθημα
Και γιεννιέται στη λογική

Δες με
Είμαι ένας σαν όλους τους άλλους
Καμία γραμμή στο πρόσωπο μου δεν διαφέρει
Κανένα μέρος πάνω μου δεν μεταφράζει κάτι πρωτότυπο
Όλα παρουσιάζουν μια κοινή εικόνα

Φέρεσαι σαν μικρό παιδί που κοιτά τις όμορφες βιτρίνες
Και αναζητά με το βλέμμα το πιο γυαλιστερό και ακριβό παιχνίδι
Για να το κρατά αργότερα στα χέρια και να το θαυμάζει
Να φοβάται να παίξει μαζί του μήπως το ραγίσει σε
κάποια γωνία και χάσει την αυθεντικότητα του


Δες με
Είμαι ένα φτηνό παιχνίδι

Τίποτα πάνω μου δεν συγκρίνεται με την συλλογή σου
Τίποτα δεν γυαλίζει και το χρυσάφι μου είναι πλαστό
Όλα παρουσιάζουν μια κοινή μορφή

Αναρωτιέσαι γιατί διάλεξες εμένα
Αναρωτιέμαι γιατί με διάλεξες.
Φοβάσαι να δεχτείς τις επιλογές σου
Συγκρούονται με τις επιθυμίες σου
Φοβάμαι να δεχτώ τις επιλογές σου
Συγκρούονται με την καρδιά μου;
Mια απάντηση για όλα: με αγαπάς χωρίς όρους και συνταγές.

Όμως.. γιατί εμένα;

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

.

Τη συνάντησα τις προ άλλες και ακόμα αναρωτιέμαι
γιατί κράτησα αυτή τη φωτογραφία.Ίσως γιατί θέλω
να την ρωτήσω στον εαυτό μου και κωλώνω.
Μπορεί να ακούσω κάτι που ποτέ δεν σκέφτηκα.
Η γλώσσα στάζει δηλητήριο γιατί λέει αλήθειες πριν
προλάβει να τις κλίσει το μυαλό σε κουτάκια καλά
σφραγισμένα.
Θέλω μια μέρα να βγω σε ένα μπαλκόνι
νωρίς το πρωί και να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη
ναιιιιιιιιι,είμαι ελεύθερη.
Ίσως έτσι να πείσω τους γείτονες..
Και ίσως κάνοντας το 3 φορές τη μέρα μετά το φαγητό,
μια μέρα να πείσω και εμένα.
Γιατί είσαι πραγματικά ελεύθερος,μόνο όταν το νιώθεις,
ακόμα και μέσα σε ένα μπουντρούμι.

ποσο ελεύθερος αισθάνεσαι λοιπόν;
οποιος ενδιαφέτεται για μπαλκόνι του κρατάω θέση.