Κάνω λάθη. Συνέχεια απανωτά λάθη. Σαν ντόμινο όλη μου η ζωή με κάθε λάθος χαρτί να χτυπά το μπροστινό για να φτιάξουν πέφτοντας μια όμορφη οφθαλμαπάτη. Έτσι και η ζωή μου πνιγμένη από λάθος κινήσεις, λάθος λόγια και άδικα βλέμματα για να πληγώσω τους ανθρώπους που αγαπάω πιο πολύ φτιάχνοντας ένα όνειρο: πως είμαι καλά.
Αμύνομαι!
Η γνωστή δικαιολογία.
