Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

ΕΓΩ αδιαφορώ.

Έχω πέντε φίλες. Είμαστε πολύ αγαπημένες και συχνά συμπληρώνουμε η μία την άλλη, σαν ντόμινο. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές γινόμαστε ομάδα και πορευόμαστε σαν μια δύναμη, έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε εχθρό. Στις ευχάριστες στιγμές πιανόμαστε χέρι χέρι και χορεύουμε ανέμελα στο καταπράσινο γρασίδι. Πιστεύουμε ότι ο καθένας καταφέρνει να γνωρίσει από κοντά τα όνειρα του με την προϋπόθεση να πάρει τις σωστές αποφάσεις και να δημιουργήσει τις δικές του καταστάσεις για να πετύχει. Τα λάθη των άλλων δεν μας αφορούν και όταν μας προσάπτουν ευθύνες κατασκευάσουμε ξανά το δικό μας παιχνίδι.
    Εκτός όμως από την μικρή μας ομάδα όντας καλόκαρδες βοηθάμε και τους υπόλοιπους ανθρώπους δίπλα μας που νιώθουν την ανάγκη μας. Θεωρούμε πως κάνουμε το καθήκον μας καθώς δεν είναι ποτέ υποχρέωση η αναγκαστικό έργο. Είναι μια πράξη ιερή που πηγάζει από τα πιο λεπτά ανθρώπινα αισθήματα.
    Την μία μου φίλη την λένε μίσος .Αυτή με στηρίζει πάντα όταν με απογοητεύει κάποιος. Την επόμενη την λένε ψέμα. Η ψέμα είναι μοναδικός συμπαραστάτης. Μου φτιάχνει πάντα την διάθεση και με γλιτώνει από παγίδες χρησιμοποιώντας μια παράλληλη πραγματικότητα, μεταφρασμένη από τα δικά της μάτια. Την άλλη την λένε ρατσισμό. Αυτή με βοηθά να ξεχωρίζω τους ανθρώπους και να βελτιώνω την ποιότητα μου. Σε συνδυασμό με την συνεχή κριτική, την τέταρτη φίλη μου, καταφέρνω να βελτιώνω και τους γύρω μου!
      Τέλος η Πέμπτη είναι η πιο περίεργη φίλη που είχε ποτέ κανείς. Έχει δύο ονόματα γιατί οι γονείς της δεν κατέληξαν ποτέ σε ένα. Την βάφτισαν κόμπλεξ και φόβο. Εμείς την φωνάζουμε Πέμπτη γιατί (μεταξύ μας πάντα) ποτέ δεν την αναγνωρίσαμε ως πραγματική κολλητή. Την κρατάμε μονάχα γιατί οι υπόλοιπες υποστηρίζουν ότι την χρειάζονται. Εγώ όμως απλά αδιαφορώ. Εγώ πάντα αδιαφορώ. Μονάχα το βράδυ πριν κοιμηθώ σκέφτομαι γιατί την κρατάμε χάνοντας τον ύπνο μου αλλά μετά εγώ αδιαφορώ.                                                               
                                           
                                                              Εγώ πάντα αδιαφορώ.